Titicaca meer

Vanmorgen op tijd op want om 8 uur kwam de bus om ons naar het eind van de straat te rijden voor het tochtje over het Titicacameer. Het hoogst bevaarbare meer. Hier aangekomen naar onze luxe boot. Je kon binnen of buiten zitten en buitengaats zelfs op het dak. Toen uiteindelijk iedereen er was bleek dat we met zijn achten op de tour zaten. Dus genoeg ruimte aanboord. Nadat de boten musicus was afgemonsterd konden we vertrekken. Eerst de haven uit die is via een dijk afgesloten van het meer, op een klein gaatje naar waar je het meer op kon. Toen op naar Uros dit zijn drijvende riet eilanden die “bewoond” zijn. De oorsprong was uit de tijd van de Inca’s. Om deze te ontvluchten zijn de mensen in rieten bootjes het meer opgevlucht. Op de bootjes stonden hutjes als onderkomen. Na een tijdje vonden ze dit wel een beetje klein behuisd en zijn ze begonnen met eilandjes van riet te maken. De basis was een plakkaat oud riet wat als een koek rond dreef. Om de koek te verwerken werd deze in blokken gesneden en naar de bouw plaats vervoerd. En weer aan elkaar geknoopt. Hierop werden kruiselings riet stengels gelegd tot je droge voeten hield. Hierop werden de huizen en keukens geplaatst. Wel elke paar maanden even optillen op een nieuwe laag riet op het eiland te leggen. De eilanden liggen met lange palen als haringen vast aan de bodem. Ze staan op het ondiepe gedeelte daar is de meeste vis en het riet groeit niet op een diepte van meer dan drie meter. Als de vis verplaatste gingen ze er gewoon met het eiland achteraan. Eigenlijk de eerste visvloot. We hebben aangelegd op het eilandje dat aan de beurt was in het roulatie schema. Wel een heel klein eilandje met vier huizen en een keuken. Maar wel heel veel souvenirs. Hier nog een heel verhaal over de rietbootjes, hoe ze naar school moesten peddelen en vissen. Wij ook een stukje meevaren op de rietboot van het eiland. Tijdens de terug komst hadden we vol uitzicht op de armada aan motorboten. Dus toeristen weg wij ook naar huis ???? Weer aan boord, op naar ons volgende eiland. Dit maal gewoon van keien en vast aan de bodem. Reststand van vulkanische activiteit een tijdje geleden. Het eiland Amantani. Ook heer weer een roulatie systeem. Maakt voor ons niet uit maar toch. Hier werden we onder gebracht bij lokale families. In twee groepjes van vier. Hier kregen we een kamer op de eerste etage. Met drie bedden dus ruimte genoeg. De lunch was een bordje quinoasoep en vier verschillende soorten gekookte aardappelen met een gebakken ei op top. Helaas niet geschild. Hierna even vrije tijd maar de temperatuur was al zo gedaald dat we maar op de kamer bleven onder een dekenomslag. Om half vier op naar de zonnetempel. Natuurlijk boven op het eiland en de wind was niet weg, de zon wel al een tijdje. Boven aangekomen bij Pachatata woeien we haast uit onze jas. De Tempel had dat al eerder ervaren en was niet hoger dan grond level. Hier een rondje om de tempel gelopen en wat gezichten op het meer bekeken. Hierna weer schuilen achter een muurtje en dit plekje werd steeds populairder. Weer terug naar beneden hier voor de familie een baaltje rijst en suiker gekocht. Weer gaan opwarmen in de kamer. De zonsondergang die wel in de reis beschrijving stond konden we dus op onze koude buik schrijven. Het diner bestond uit rijst en voorgebakken papas. ‘s Avonds was er disco. De gastvrouwen zouden in het traditioneel gekleed gaan. Leek ons wel leuk. Nu dat was ook wat. Eerst een tochtje in het donker over het eiland naar de disco. Hier alles donker alleen een paar mensen voor de deur. Stonden allemaal in afwachting wat er zou gaan gebeuren. Langzaam aan werd de groep groter maar de deur bleef dicht. Ongeveer twintig minuten na openingstijd kwam er iemand met de sleutel. Wij naar binnen en daar was het dus ook niet warm. De ruimte een rechthoek met langs de kanten banken en een podium. Hier kwam een lokaal bandje op traditionele wijze westerse disco nummers spelen. Terwijl wij hadden verwacht dat er op traditionele wijze gedanst zou worden, werd het een soort horlepiep. Slecht voor je enkels trouwens. Dit na een tijdje wel gezien en weer terug naar het huisje. Hierna bed tijd.