colca canyon

Vanmorgen weer vroeg op, om half vijf voor de start van de beklimming. De voetgangers dan wel te verstaan de muilezels gaan pas om zes uur op pad. Aan het begin van de beklimming afgezet door de gids met de woorden dit pad volgen tot boven. Er waren er een paar van de groep die niet weten hoe laat half vijf is en die moest hij nog gaan porren. Dus er maar de sokken ingezet en dat in het redelijk duister. Pas onderweg werd het zicht iets beter en kon je het pad een beetje zien liggen. Loopt niet echt relaxed als je ook nog een enkel wilt ontzien. Maar ja voetje voor voetje kom je er ook. De route lag dusdanig op de berg dat je geen idee had waar heen je op weg was. Behalve naar boven dan. Halverwege kon je ook wat meer om je heenkijken en wat van het uitzicht genieten. Na twee uur en vijftien minuten was de kloof ineens op. Als mank voet toch nog als derdeboven. Net nadat de zon door was gekomen. Dus wel lekker aan het opwarmen. De eerste boven had daar al even staan vernikkelen. Hier zitten wachten op de rest van de groep en de colonne muilezels. José is om zes uur vertrokken naar de muilezels. Heb je last van je knie moet je nog berg banjeren. Voor José was er een witte muilezel. Die vast veel harder had moeten werken als hij José niet naar boven had mogen brengen. Ze vond het wel een beetje eng om zittend omhoog te gaan en niet zelf te bepalen waar heen te gaan. Maar de knieën knikte van wel, dus is ze heel stoer opgestapt. De muilezel was een echte berggeit, dus na een tijdje kon ze wel genieten van het soepel klauter ritje de steile bergwand op en langs een steeds dieper wordende afgrond. Na anderhalf uur moest ze boven alweer afscheid nemen van witje. De rest moest ze maar zelf weer gaan lopen. Toen iedereen boven was gingen we op pad naar het ontbijt. Door de landerijen gebaggerd en in het dorp cabanaconde de ontbijt plaats gevonden. Na het ontbijt zitten wachten op de bus die de nieuwe afdalings ploeg had afgezet. De eerste stop was bij Antahuilque viewpoint om de pre inca terrassen en dorpjes te bekijken. Vervolgens door naar Maca hier de kerk bekeken en de souvenier standjes. Hier word ook een adelaar geshowd, dus weer geen condor gezien. En een sapje van de cactus gedronken. Smaakt een beetje als Granny Smith , Volgende stop was een relaxed puntje. Een uurtje rond drijven in wat thermische baden. Voor de liefhebbers kon je ook n de rivier onderdompelen, maar daar zaten wij niet bij. En het badje van zeventig gaden Celsius ook maar overgeslagen. In Chivay hadden we lunch, een buffet met lokale gerechten. Er wisselend van smaak. Weer op weg richting ariquipa . Met een stop bij patapampa. Een uitzicht punt over de belangrijkste vulkanen van de streek en wat besneeuwde toppen er langs. Hierna nog een stop in het reservaat om Alpaca’s van uit de bus te bekijken. Hierna door naar het klooster van Ariquipa waar we werden afgezet. Naar het hotel en onze spullen in onze oude kamer te stallen. Nog even het dorp rond gelopen en wat te drinken gehaald. Nog even het plein leven van het bankje bekeken en naar het hotel terug.