Loja naar Chachapoya

Het is een nacht bus dus om niet inslaap te vallen hadden de chauffeurs, ze wisselde elkaar af, de muziek luid en duidelijk aan staan. De weg bestond uit een afgeschraapte route dus weinig verharding en soms geen weg maar een verzameling keien met water partijen. En in sommige bochten was je bijna de spiegel kwijt aan de rots wand. Door verschillende dorpjes gereden en werd er getoeterd van we zijn er. Wat post heen en weer geschoven en passagiers in en uit gestapt. Hardstikkedruk daar midden in de nacht als de bus langs komt. Om half zes aangekomen in Zumba. Hier gewacht bij de bus terminal. Een nieuw gebouw buiten het dorp, maar weinig handel om die tijd dus maar onze broodjes opgegeten die we uit Loja hadden meegebracht. Om acht uur met een Rancheros , een open vracht wagen met dak een bankjes die redelijk krap op elkaar staan. Hiermee over het karrespoor naar de grens en de internationale brug. Hier na een anderhalf uur hobbelen langs boerderijen met banana bomen en ander berg gewassen en een controle post van het leger. Bij de grens gestempeld aan de Ecuador zijde en onder de slagboom doorgelopen naar de brug. Aan de andere zijde va de brug weer onder een slagboom door en we waren in PERU. Nu weer een werkgelegenheids project van een hokje of je iets aan te geven had, vervolgens een hokje waar je een entreekaart moest invullen, vervolgens werd je door verwezen naar het volgende hokje waar de politie zitting had. Hier uiteindelijk een stempel op het formulier gekregen en weer terug naar hok 2. We hadden hier onze tassen laten staan. Maar dat was geen probleem want iedereen buiten, een persoon, moest gewoon te wachten tot wij terug waren met de stempel en de rest van de stempels was afgehandeld. Je zou in de war kunnen raken met drie mensen die langs komen. Maar hoe nu verder het was laag seizoen bij de brug dus niet veel vervoer. Vervolgens naar de enige taxi en die had een prijs per rit hoe meer personen hoe kleiner deel. Hij wilde nog even wachten of er nog iemand de grens over kwam die een taxi nodig had. Dus gingen we nog even een bakkie doen en wat eten. Nou dat is af te raden daar. De Koffie is koud, maar voor José zat er gelukkig veel suiker in . De eieren waren vers gebakken maar wat er bij zat was ook al niet warm. Hierna vertrokken met een extra passagier vanuit het dorp, met een vaag verhaal, maar die ging niet mee betalen aan de rit. Na een uur in San Ignacio aangekomen, gelijk in een brommer driewieler en naar de andere kant van het dorp. Gelukkig berg af met alle bagage op een zeer blubberige weg/straat. Hier naar het station van de mini busjes en daar een busje naar Jaen genomen. Deze zat al bijna vol dus met ons er bij gelijk op pad. Na drie uur in Juen aangekomen. Ook hier met een driewieler naar een collectievo gebracht die ons in een uur naar Bagua Grande bracht . Hier een uur zitten wachten op het minibus station op het vertrek naar Chachapoyas. Dit is een vaste dienst dus vertrekt op vaste tijden ook als hij niet vol zit. Mocht hij voor die tijd vol zijn vertrekt hij ook gewoon voor die tijd. Maar helaas nu niet dus wachten. Na drie en een half uur in Chachapoyas aangekomen. Hier is geen centrale plaats voor de organisaties maar ieder heeft ergens in het dorp een locatie. De onze gelukkig lekker centraal maar een blok van het centrale plein. En schuin tegenover een hotel wat volgens de andere passagiers wel een goede plek was. Dus daar een kamer genomen. Om even over half acht waren we onder de pannen. Nog even een restaurant opgezocht op het centrale plein. Hier een goede maaltijd gekregen en een Pisco Sour voor José gescoord als welkom in Peru.