Galapagos San Cristobal

Vannacht weer terug gebonkt naar het zuidelijk half rond en in de vroege ochtend geankerd in de haven van San Cristobal Puerto Baquerizo Moreno. Het laatste ingepakt en de baal klaar gelegd buiten de deur en naar het ontbijt. Weer een beetje vroeger omdat we om acht uur van boord moeten. Voor de laatste maal het zwemvest aan en met de Gulls naar de steiger, ja een droge landing dus. Per groep een busje en op naar het Schildpad kweek centrum “ Galapaquera de Cerro Colorado” Dit instituut is opgericht omdat er nog maar tien procent van de oorspronkelijke aantal over was. Dit was gedecimeerd door voorbijgaande zeelieden en nieuw ingevoerd jagers als ratten en honden. Het terrein is een behoorlijk deel van het eiland met een muurtje er omheen. Maar de schildpadden leven er als in vrijheid met meer ruimte dan ze normaal voor zich zelf opeisen. De dieren worden in de gaten gehouden en zodra er een nest is worden de eieren gelijk gelicht en in de stoof gezet. Met de temperatuur bepalen ze of het een mannetje of vrouwtje word. Vervolgens worden ze vijf jaar in hokken gehouden om ze te beschermen tegen de schilpad eters. Na vijf jaar zijn ze groot genoeg om op zich zelf te passen en worden ze gedropt in het reservaat. Ook een rondje gelopen en uiteraard ook schildpadden gezien en die worden aardig groot, schild van meer dan een meter lang. En als ze ruzie maken is het een kwestie van wie kan het meest macho doen en degene die zijn hoofd in zijn schil trekt heeft verloren.
Terug naar de kust en nog even over de boulevard van san cristobal gelopen en naar de bus voor het laatste ritje naar het vliegveld. Dit was in renovatie dus een nood hut als incheck balie en controle. Daar de organisatie de bagage al had ingecheckt konden we redelijk kort voor vertrek aanmelden. Er was ook maar amper voor een vliegtuig ruimte dus dat werd wel geregeld. Hierna naar Gayequil gevlogen en met de bus terug naar Cuenca.

Naar de Galapagos hoef je niet om het mooie strand. Het is op de eilandjes een kale bedoening, zou in het regen seizoen beter zijn, maar door de regels over het betreden en gedrag op de eilanden kan je dus wel dicht bij de dieren langs komen zonder dat ze zich anders gaan gedragen. Wat betreft de evolutie is het wel zo dat de dieren die zijn komen aanwaaien of drijven zich aangepast hebben aan de armoedige omstandigheden op de eilanden en dus afwijkende kleuren en maten hebben dan hun grootouders van het vaste land. De eilanden zijn opgekomen door een hotspot en hebben deze alweer verlaten en drijven nu richting de kust van Peru. Maar voor ze die bereiken zijn ze al gezonken. Op de hotspot worden nu nieuwe eilanden gevormd en gaat het hele spul weer opnieuw beginnen.