cuenca

19-09-2014
Nick’s laatste schooldag!!!! Daar je in blijkbaar in een week geen spaans kan leren was het gespring door het boek bedoelt om hoofdzakelijk de zins opbouw van de verschillende veel gebruikte vormen uit te leggen. En vervoegingen van de woorden. En natuurlijk de meest gebruikte woorden. Nu nog “even” de overige woorden leren en dan moet het mogelijk zijn om eenvoudig te kunnen communiceren. Nick is met Fausto naar de markt geweest. Op de markt zijn ook ‘natuurgenezers’ die met kruiden het kwade uit iemand slaan en zo. José heeft met juf Maria een prachtige hogar bezocht, een hotel gevestigd in een oud koloniaal pand. Prachtig om te zien het was drie grote binnenplaatsen achter elkaar met rondom een ballustrade waaraan kamers zaten, twee verdiepingen hoog. ’s Middags naar de bus terminaal gelopen alwaar we een reisje met de bus naar Guayaquil hebben geboekt met behulp van een zeer behulpzame medewerker. Voor een reisje morgen naar Ingapirca moeten we morgenvroeg om 08.30 terug komen. De bus vertrekt dan om 09.00 uur.
Daarna de tickets naar de Galapagos van Nick opgehaald op het reisburo. Vervolgens naar het museum geweest van de Panamahat (wat eigenlijk Cuenca hats zijn en nu sombrero de paja toquilla heten omdat de hoeden zoals algemeen wordt aangenomen uit Panama komen (daar werden ze alleen verscheept). Hier een rondleiding met goede uitleg van een sympathieke Cuencaan gekregen. De basismateriaal van de hoed komt een soort bananenboom die maar op een gebied groeit. Dit word geoogst en gesplitst in strengen. Deze gaan cuenca en worden dan door de vrouwen uit de omliggende dorpen gekocht. Die splitsen deze verder en afhankelijk van hoever ze door splitsen word de kwaliteit van de hoed. Maar hoe dunner de strengen hoe langer om de hoed te maken. Dit kan oplopen tot zes maanden werk voor een hoed. De hoeden komen allemaal met de zelfde vorm naar cuenca en worden daar verder behandeld en in het uiteindelijke model geperst en afgewerkt. Afhankelijk van de kwaliteit kan de prijs oplopen van 25 tot 2000 usdollars. Verder mochten we van het uitzicht genieten over de nieuwe stad met de rivier en de bergen op de achtergrond, op het terras achter het museum.
Een bosje bloemen voor Enma gekocht om in de lokale fleurige traditie te blijven. Nadat er voor José maar steeds geen geld uit de muur kwam, nog maar even naar het postkantoor. Deze was eigenlijk al gesloten, maar daar er nog pakketten binnen gebracht werden mochten we toch nog naar binnen. We wilde wat postzegels voor post kaarten, maar die zijn voor europa DRIE dollar per stuk en ter plekke bepaald dat worden dus geen postkaarten vanuit ecuador. Bij de allerlaatste poging, vlak bij huis, toch nog geld uit de muur gekregen. Hierna weer op pad naar ons verblijf.